Ik teken botten.
Ik teken ze op een rol, waardoor er overlappingen ontstaan in tijd en materie. Ik teken intuïtief, me niet houdend aan realiteit of verhoudingen. Zo vormt zich een verhaal. Het ‘dode’ materiaal krijgt een nieuwe betekenis.
Ik teken botten
De thematiek van waaruit ik voor het tekenen van botten heb gekozen, is mijn hoop/ geloof dat er leven is na de dood. Botten bevatten een boeiende tegenstelling: ze worden meestal pas zichtbaar na de dood, echter zonder onze botten zou iedereen een slappe zak zijn 😉 en de processen in het beenmerg zijn levensnoodzakelijk. Door met botten een nieuw verhaal te creëren, heb ik een manier gevonden om deze hoop te verbeelden.
Jaren geleden zag ik een tv documentaire waarin ze botten analyseerden en zo konden achterhalen wat de leefomstandigheden van de mensen waren geweest. Dit prikkelde enorm mijn verbeelding. De beenderen slaan dus informatie op.
Wij associëren beenderen met de dood, maar ze dragen herinneringen in zich van het leven.
Wij aanschouwen beenderen pas na de dood, maar ze zijn onontbeerlijk bij leven.
Materiaalkeuze en werkwijze:
Ik werk vooral met houtskool, potlood en rood kleurpotlood, de laatste tijd ook meer met pen. Werken met het dode en verbrande materiaal , wat houtskool uiteindelijk toch is, is echt een ontdekkingsreis voor mij geweest en nog steeds. Houtskool laat zich heel subtiel en gevoelig hanteren, terwijl het grove ook goed mogelijk is. Het was ook geweldig om te ontdekken, dat , toen ik ging gummen in de houtskool, er röntgen-achtige beelden ontstonden.. Het rode kleurpotlood ( bloed en leven symboliserend) gaat goed samen met het houtskool en grafiet. Werken met een zwarte of rode stift is spannend , want onomkeerbaar.
700cm-100cm
Ik teken verhalen op een rol. Als ik werk dan leg ik de rol voor me met een stuk open van de vorige keer. Ik teken verder en ook erdoorheen, zodat tijd en materiaal overlappen. Een stuk leeg wit en een stuk tekening, dat is steeds mijn nieuwe uitgangspunt.
Wat ervoor geweest is inspireert me tot dat wat komt. Ook daarom is het voor mij een beeldverhaal van het leven. De stap die ik neem heeft te maken met de stappen die vooraf zijn gegaan. Ik maak geen lange termijnplanningen, ik reageer vooral. Wat ik teken is onomkeerbaar, alles doet ertoe. Als iets niet goed wordt, mislukt misschien, heb ik pech. Ik kan geen stukje rol weggooien, dus het blijft. Dit is de consequentie van werken op een rol, maar het is ook een bewuste keuze. Wat ik maak is een ‘levensverhaal’. In het leven kun je ook de dingen die minder fraai zijn of zelfs mislukt, niet wegpoetsen. Misschien nog een beetje voor de buitenwereld, maar niet in je innerlijke geschiedenis.
Ze zijn er, ze doen ertoe .